Eğer Allahü teâlâyı tanıdığınızı ve O’na tâzimde bulunduğunuzu söylüyorsanız, yalnız bulunduğunuz zaman Allahü teâlâya karşı tavrınıza bakınız.
Yiyip içmenizde, yatıp kalkmanızda, konuşmanızda ve bütün işlerinizde vakitlerinizi Allahü teâlânın râzı olduğu ve beğendiği işlere sarfedebilirsiniz.
Bunları, niyetlerinizi düzelterek yapabilirsiniz. Çünkü ameller niyetlere göredir. Bu bakımdan yemek yerken, su içerken lezzet almak için değil de, ibâdete kuvvet kazanmak, elde ettiği enerji ile daha iyi ibâdet edebilme niyetiyle yiyip içmelidir.
Uykuyu, üzerindeki yorgunluk ve bıkkınlığı giderip, ibâdeti daha zinde ve râhat bir şekilde yapabilmek niyetiyle uyumalıdır. Diğer bütün işleri ve edindiği mesleği helâl kazanmak niyetiyle yapmalıdır. Bütün yapılan bu işler, niyeti düzeltmek sûretiyle ibâdet olur.
Bir insan hâlis niyetle yaptığı işler sebebiyle sevâba kavuşur. Bu sebeple kalp nûrlanır. Bu nûr, nefse sirâyet eder. O kimse mânevî kirlerden temizlenir. Beşerî tabîatı, melek tabîatı gibi olur. Artık elinde olmadan tâatları, Allahü teâlânın beğendiği işleri yapar. Elinde olmadan ister istemez kötülüklerden sakınır.”
“Kim sana Allah yolunu gösterirse, onunla berâber ol ve kim sana dünyâ yolunu gösterirse ondan uzak dur.”
Tasavvuf :
“İnsanların rızâsını bırakıp, Allahü teâlânın rızâsını aramak, kötü huyları terkedip, nefsânî olan işlerden uzaklaşmak, rûhu yükselten vasıflar kazanmaya gayret etmek, hakîkî ilimlere sarılmak, hep en uygun şekilde hareket etmek, herkese nasîhatta bulunmak, Allahü teâlâya verilen ahidde durmak, Muhammed aleyhisselâmın dînine uymaktır.”
Kimde şu dört haslet bulunursa, bu hasletler o kimseyi yüksek derecelere kavuşturur. Hem Allahü teâlânın katında, hem de insanlar yanında kıymeti çok olur.
1. Hilm (yumuşaklık ve sabır) sâhibi olmak,
2. İlim sâhibi olmak,
3. Cömert olmak,
4. Güzel ahlâk sâhibi olmak.
Yine dört haslet vardır ki, bu hasletler de sâhibini en aşağı derecelere düşürür. Allahü teâlâ katında ve insanların yanında sevilmeyen birisi olur.
1. Kibir (büyüklenme),
2. Ucb (amellerini beğenmek),
3. Cimrilik,
4. Kötü ahlâk.”
Tasavvuf on şeyi içerisine alan bir isimdir.
Birincisi, dünyâdan (lâzım olan) az bir mikdârı edinmek.
İkincisi, kalbin Allahü teâlâya güvenip dayanması.
Üçüncüsü, tâat olan Allahü teâlânın beğendiği şeylere rağbet etmek.
Dördüncüsü, yediği içtiği ve kullandığı şeylerin helâlden olmasında titiz davranmak.
Beşincisi, kalbin Allahü teâlâ ile meşgûl olması.
Altıncısı, gizli olarak Allahü teâlâyı hatırlamak.
Yedincisi gerçek ihlâsa sâhib olmak.
Sekizincisi, şek ve şüpheden uzak, kat’î bir îmâna sâhib olmak.
Dokuzuncusu, tam bir teslimiyetle Allahü teâlâya yönelmek.
Onuncusu, ihtiyaçlarını başkasından istemeyip, şikâyette bulunmamak.
Kimde bu on haslet bulunursa, tasavvuftan söz etmeye lâyıktır. Yoksa yalancıdır.”
“Allahü teâlânın ihsân ettiği nîmetlerin çokluğunu göreceksin. Bir de, O’na karşı yaptığın ibâdet ve tâatlardaki kusurlarını göreceksin. Bu iki görüş arasında meydana gelen hâle hayâ denir.”
“Kulluk, her an Allahü teâlâya muhtâc olduğunu bilmek ve O’nun Resûlüne tam tâbi olmaktır.”
“Allahü teâlâ her şeyi kıymetli yaratmıştır, ama bir şeyi en kıymetli yaratmıştır. O da vakittir. Vakit zâyi olursa tekrar elde edilmesi mümkün değildir. Bunun için en kıymetli şey vakittir.”
“Müslüman temiz toprağa benzer. Temiz toprağa her şey atılır. Ezilip, hakâret görür. Lâkin ondan hep güzel, temiz, faydalı şeyler çıkar.”
“Rızâ, belâyı nîmet saymaktır.”
“Tasavvuf, kalbi temizlemek ve her an Allahü teâlâ ile olmaktır.”
“İhlâs; ameli, Allahü teâlâ için olmayan karışık düşünce ve niyetlerden arındırmaktır.”
“Birbirlerine muhabbet ve dostlukları çok kuvvetli olan iki kardeşten birinin, diğerinden az da olsa çekinmesi, mutlaka birinin kusuru sebebiyledir.”
“Fakirlik, kimseden bir şey istememek ve kimseye îtirâz etmemektir.”
“Bir kimsenin havada bağdaş kurup oturduğunu görseniz, İslâmiyetin emir ve yasaklarına uymaktaki hassâsiyetine bakınız. Eğer bu tam ise ona uyabilirsiniz. Eğer emir ve yasaklara uymakta (çok az da olsa) bir gevşekliği varsa hemen ondan uzaklaşınız, çünkü zararı dokunur.”
“Namazda kalbime dünyâ düşüncesi gelse, o namazı tekrar kılardım. İşin esâsı nefse uymamaktır.”
“İlim, kendi haddini bilmek; tasavvuf, kalbi temizlemektir.”
“Allahü teâlâdan gâfil olmak, ateşte olmaktan beterdir.”
“Şükretmek, kendini bu nîmete ehil ve lâyık görmemektir.”
“Sabır, yüzü ekşitmeden, acıyı yudum yudum içine sindirmektir.”
Cüneyd-i Bağdâdî (ks)
Cuma Mart 02, 2012 7:40 am tarafından 
