Evliyâ zâtlardan
Ebû Bekr-i Verrâk hazretleri,
“rahmetullahi teâlâ aleyh”
gençliğinde “Hızır aleyhisselâmı” görmeyi
çok arzu ediyordu. Ayrıca bir âdeti vardı ki,
her gün evliyâ kabirlerini ziyaret eder ve her
gidip gelişte, bir cüz Kur'ân-ı kerîm okurdu.
Bir gün yine bu niyetle evden çıkmıştı ki,
yanına nur yüzlü bir ihtiyar yaklaşıp;
“Evlât! Böyle nereye gidiyorsun?”
diye sordu.
O da cevaben;
“Kabristana gidiyorum efendim”
dedi.
Nur yüzlü kişi;
“Ben de o tarafa gidiyorum. Sence
mahzûr yoksa, beraber gidelim”
dedi.
“Olur efendim, birlikte gidelim!”
dedi ve başladılar yürümeye.
Çok sevmişti bu ihtiyarı. Sohbet ederek gittiler.
ziyareti yapıp yine sohbet ederek döndüler.
O ihtiyar, ayrılırken;
“Çok görmek istediğin Hızır benim. Beni
gördün, ama ben meşgûl ettim seni. Her
günkü okuduğun cüz'ü de okuyamadın”
dedi.
Ve ekledi:
“Hızır ile sohbetin zararı bu olursa, kötü
arkadaşlarla olmanın ve kötü kitapları
okumanın zararını sen düşün artık!”
Bir şeyler söyleyecekti ki, göremedi
O’nu bir daha. Kaybolmuştu gözden.
Cuma Mart 02, 2012 7:40 am tarafından 
