Dört tane mum usul usul yanıyordu...

Dört tane mum usul usul yanıyordu...
Ortalık o kadar sesizdi ki,mumların konuşmalarını duyabiliyordunuz...

Birinci mum dedi ki:
''Ben BARIŞI'ım.! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor.Sanırım yakında söneceğim.''
Alevi hızla azaldıve sonunda tamamen söndü.



İkinci mum:
''Ben VEFA'yım.! Ne yazık ki artık vazgeçilmez değilim.Onun için, artık yanmanın bir anlamı kalmadı.''
Sözlerini tamamladığında esen hafif bir rüzgar onu tamamen söndürdü...

Sırası geldiğinde üçüncü mum ,hüzünlü bir ses dedi ki:

''Ben SEVGİ 'yim.! Yanacak gücüm kalmadı.İnsanlar beni unuttu,değerimi anlamıyorlar.En yakınlarını sevmeyi bile unuttular.''

Sevgi'de daha fazla beklemeden sönüp gitti...
Ansızın...! Odaya bir çocuk girdi ve üç mumunda yanmadığını gördü.

Neden yan mıyorsunuz?Sizin sonsuza kadar yanmanız gerkmiyor muydu? dedi.

Ve ardından ağlamaya başladı...
O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı:
''Korkma ,ben yandığım sürece öteki mumları da yeniden yakabiliriz,ben UMUT'um.!!!

Çocuk parlayan gözleri ile UMUT mumunu aldı ve öteki mumları yaktı.
...ümit olamay ane dersiniz o zaman dostlar...allahım..bir ateş istiyorum israile..
birde su istiyorum filistine..