Ey Nebi; ey miracın sultanı

Ey Nebi; ey miracın sultanı
şüphe yok ki alemlere rahmettir senin gelişin;
gene şüphe yok ki alemlere rahmettir senin
Kâbe’nin kapısından içeri adım atıp;
İbrahim peygamber gibi putları birer birer devirişin:
Öyle ki; devirdiğin putlara bakıp dünya alem
aydınlık bir kapı bulsun kendine
asılsız davranış ve inanışlardan kurtulabilsin
Allah’a ortak koşmaktan uzak dursun ey Nebi;
artık inkâr vakti tamam olsun
yol görünsün ışık saçılsın etrafa:
insan insanlığın bilsin, hak yerini bulsun;
yoksa ben ne yapardım o vakit zindanların
zifiri karanlığında yaşasaydım eğer;
insanın insanlığından uzaklaştığı zamanda,
ben ne yapardım başıboş kalsaydım eğer;
ömrü hayatında yol gösterici bir ışığı olmayan
ve hep ziyanda olarak yaşasaydım
bana kötü bir akıbet olmaz mıydı ey Nebi;
çünkü onlar ne kadar anlamaz insanlar ki
cehlin karanlığı içinden gururla geçerek
dünyanın aldatıcı mahiyetiyle birlikte
inkârcı bir hal üzerinde olan hayatlarını
nefislerine güzel göstererek ve inatla
şiddetli bir öfkeyle çıkarlarken ortaya;
o zaman sen vardın ey miracın sultanı:

Varlığın ilahi nurun kapısı oldu ya Muhammed
Allahumme Salli Alâ Seyyidina Muhammed
Ve Alâ Ali Seyyidina Muhammed.

Ey Nebi, ey miracın sultanı
sen doğduğunda beyaz bir bulut gelip sarmıştı da
gizlemişti içinde seni
melekler pervane olmuştu etrafında
nura gark olmuştu her taraf; sen doğdun güller açtı,
sen doğdun gönüller coştu, sen doğdun açıldı kapılar:
sen doğdun Kur’an geldi, sen doğdun furkan geldi.
sözlerin dosdoğru bir yolu gösteriyor;
senin yolunun toprağı olayım;
olayım da bana ey hatemül enbiya
bir kurtuluş zerresi bahşeder ümidiyle
o rahmet kapısından rezil rüsva olmadan
yüzüm kızarmadan gireyim;
her secdede miracını göreyim;
her kıyamda Mekke’ye doğru yürüyüşünü
canı gönülden arzu edeyim;
yüreğimin her kanamasında Taif’te bulunayım
bulunayım ki ey Nebi; ey miracın sultanı
taş değmemiş şu benim hakir başıma taşlar yağsın;
hicabından bulutlar ağlasın
ağlamaktan gözlerim kan çanağına dönsün,
öyle ki sana atılan taşlardan dünya utansın;
çünkü risaletin bir bağış oldu insanlığa;
hicretin bir başlangıç oldu ey Nebi;
hicretini muştuya çevirene hamd olsun;
Mekke’ye dönüşüne hamd olsun;
sen ki; “şahit ol yarab” dedin;
hakikati insanlara duyurdun:

Sen doğdun dünya kurtuldu zulmetten ya Muhammed
Allahumme Salli Alâ Seyyidina Muhammed
Ve Alâ Ali Seyyidina Muhammed.

Ey Nebi, ey miracın sultanı
Ey hatemül enbiya.
Ey cennetin efendisi
elbet kıyamete kadar yaşayacak senin mübarek sözlerin
senin hayatın ışıklar saçarak ulaşacak gönüllerine insanların
kitabın muciz anahtarıyla açılan kapının eşiğinde durup
aman dileyecek, ümitler içinde bekliyecek insanlık
Hira’dan bir müjde ile döndüğünden beri
gönüllere bir sürur halesi ile girdiğinden beri
feleklerin ve meleklerin arşı coşturan zikirlerinden beri
ey örtülere bürünen ey alemlere rahmet olarak gelen
iki cihan saadetini müjdeleyen Allah’ın Rasulü
her halükârda aşk meclisinde bir pervane olup
aşk ateşiyle yanmadıktan sonra neye yarar
neye yarar ki benim feryadı figanım
zamanın cehlinden bizar olmak ne kazandıracak ki bana
ey aşk yolunun davetçisi; ey bağrı yanık aşıkların ilacı;
şimdi ben burada kendi dünyamı tutarken elimde,
zemheri gibi içime biriken ne varsa ve herşeyden önce:
na’tı’mı kabul eyle ey Nebi;
takatim kalmadı artık derdimi tutacak bedenimde;
sensin ancak önderim sensin iki cihan saadetimde:

Alemlere rahmet olarak sen geldin ya Muhammed
Allahumme Salli Alâ Seyyidina Muhammed
Ve Alâ Ali Seyyidina Muhammed.

Nurettin Durman

O'na layık ümmet olma dileği ile dua ile...