Bir gün Süleyman Peygamber (a.s) bir karıncaya bir yıllık yiyeceğinin
miktarını sorar. Karınca da, “Bir buğday tanesi yerim” diye cevap verir.
Cevabın doğru olup olmadığını kontrol etmek isteyen Süleyman Peygamber
(a.s) karıncayı bir şişeye koyar. Yanına da bir buğday tanesi koyarak hava alacak
şekilde şişeyi kapatır.
Ondan sonra da bir yıl bekler. Müddeti dolunca şişeyi açtığında bir de bakar ki karınca buğday tanesinin yarısını
yemiş, yarısını da bırakmıştır.
Kendi kendine meraklanır. Acaba neden yemedi?
Bunun üzerine Hz. Süleyman (a.s) karıncaya buğday tanesini tamamen neden
yemediğini sorar.
Karınca da, “Daha önce benim yiyeceğimi yüce (c.c) verirdi. Ben de O’na güvenerek bir buğday tanesini tamam olarak
yerdim. Çünkü O beni asla unutmaz ve ihmal etmezdi.
Fakat bu işi sen üzerine
alınca doğrusu nihayet bu aciz bir insandır diye sana pek güvenemedim.
Belki beniunutup yiyeceğimi ihmal edebilirsin. O yüzden de bir yıllıkyiyeceğimin
yarısını yiyerek, diğer yarısını da ertesi yıla bıraktım” diye cevap verdi.